سرمد گيتي منصور جو همنشان | حليم باغي

Best Sindhi Poetry Video of Sarmad e Geeti Mansoor Poetry By Haleem Bagi Editing and Voice Mansoor Jarwar


حليم باغي
حليم باغي


سرمد گيتي منصور جو همنشان

شاعر: حليم باغي


سرمد گيتي منصور جو همنشان
ھن جي نالي کان ڏڪندڙ منات و عزا
ھن سان لشڪر خزاني سان راڪش لڙيا
ھن چيو مونلاء ڪافي آ مننهجو خدا
ہن زماني جي کوٽي روايت ڀڳي
ہن چيو ماڻهو ماڻهو آ يزدان نه آ
سرخدا جي اڳيان جو  جهڪي سو جهڪي
ٻيو ڪو پرستش جي لائق ڪو انسان نه آ
ھن جي ڏينهن ۾ سفيد پڳڙي ٻڌل
اہل تسبيح به ها اهل تقوي به ها
بت پرستي سان الجهڻ جي جرئت نه هئي
اھل منصب به ها رڻ جا جوڌا به ها
هڪڙو مرد قلندر صفا ناتوان
جنهنجي دستار ڦاٽل ۽ ليڙون هئي
جنهنجي ڪپڙن تي چتيون ۽ پيوند هئا
جان طعنن جي تيرن سان سيرون هئي
ھن جي للڪار سان لرزيا بتڪدا
 چنڊوخانن  جي چائنٺ ڀي ڌڙڪڻ لڳي 
ڪن ته سجاده پوشن جا پٽڪا ڏريا
دل فقيرن جي پيرن جي ڌڙڪڻ لڳي
اي مسندنشينو گهڻوئي ٿيو
هاڻ درگاهون تڪيا به خالي ڪريو
ٿو ملائڪ جو مسجود انسان اچي
هنجي ڀيڄي ۾ گانجا نه افيون ڀريو
لاڙ تنهنجي لٽيل سينڌ لٽبي رهي
ڪالهه جليو هو ٺٺو اڄ ڪراچي به ويئي
اڄ تماچي جي تڙ تان مهاڻا تڙيا
اڄ آمي ۽ ڦاپي جي ميت اٿي
ای زمانا اسانجو قبيلو ڪٺو
خون ناحق جي ڪنهن سان شڪايت نه آ
تنھنجي اوچي روش جي نه پرواه  اٿئون
خون عاشق ۾ ليڪن حرارت نه آ
مقتلن جي ڀتين تي پڙهين ٿو ته پڙهه
ٻي شهيدن جي رت جي ڪهاڻي نه آ
هڪ بلاول هو گهاڻي ۾ پيڙهيو ويو
هڪڙو سيد آ جنهن جي پڄاڻي نه آ




سرمدِ عصر منصور کا ہمنشاں
 شاعر : حلیم باغی
سرمدِ عصر منصور کا ہمنشاں
نام اسکے سے لرزتے  تھے منات و عزا
اس سے لشکر خزانوں سے راکشس لڑے
اس نے کہا میرے لیے کافی ہے میرا خدا
اس نے توڑا زمانے کی جعلی روایات کو
اس نے کہا انساں انساں ہے
 یہ کوئی یزداں نہیں
سر خدا کے آگے گر جھکے سو جھکے
پرستش کے قابل  کوئی انساں نہیں
عہد اسکے میں سفید پگڑی بندھے
اہل تسبیح بھی تھے اہل تقوی بھی تھے
بت پرستی سے الجھے کوئی
کس میں جرئت نہ تھی
اہل منصب بھی تھے مرد صحرا بھی تھے
اہل منصب بھی تھے رن کے دولہے بھی تھے
بس اک مرد قلندر بہت ناتواں
جسکی دستار پرزہ اور لیرہ  سی تھی 
جامہ صد چاک میں اسکی پوشاک میں
کئی پیوند لگے
تھی اسکی جاں
طعنوں کے تیروں سے چھلنی ہوئی
لرز اٹھے بتکدے اسکی للکار سے
چنڈوخانوں کی  دہلیز بھی دھڑکنے لگی
کن سجادہ نشینوں کی پگڑياں گریں
دل فقیروں و پیروں کے دھڑکنے لگے
اے مسند نشینوں بہت ہو چکا
اب درگاہیں تکیے بھی خالی کرو
ملائک کا مسجود انساں ہے تشریف فرما ہوا
اسکے بھیجے میں گانجہ نہ افیوں بھرو
لاڑ۱ تیری لٹی مانگ لٹتی رہی
کل ٹھٹہ تھا جلا آج کراچی بھی گئی 
تماچی۲ کے کنارہ آب مچھیرے  نکالے گۓ
آج آمی اور پھاپی۳ کی میت اٹھی
اے زمانہ ہوا سب ہمارا قبیلہ قتل
خون ناحق کی کس سے شکایت نہیں
تیری اوچھی روش کی نہ پرواہ ہمیں
خون عاشق میں لیکن حرارت نہیں
گر ہے پڑھنا ہے تجھے
 تو پڑھ مقتل کی دیوار پر
خونِ شہیداں کی دیگر کہانی نہیں
ایک بلاول۴ تھا کولہو میں پیلا گیا
اک سید ہے جسکی نہ کوئی انتہا۔


سندھیکار: حسن مجتبی
ترجمہ : حسن مجتبی

(۱) لاڑ = جنوبی سندھ۔
(۲) تماچی = سندھ میں کلڑی جھیل پر واقع ایک مشہور مزار۔
(۳) آمی اور پھاپی = دو لڑکیوں، آمنہ اور فاطمہ کے نام، جن پر ۸۰ کے عشرے میں ٹٹھہ کے قریب خلیجی شیخوں نے اپنے ایک شکاری دورے پر، زنا بِالجبر کر کے ان کا قتل کر دیا تھا۔   
(۴) مخدوم بلاول = پندرھوی صدی عیسوی کے ایک شاعر اور بزرگ۔  

The Sarmad of the age, the inheritor of Mansur

Poet: Haleem Baghi

The Sarmad of the age, the inheritor of Mansur


The enunciation of his name made the great idol-gods Manat and Uzza tremble

Demonic armies laden with treasures battled him
He said, my God is enough for me
He shattered the fake customs of the age
He said the human is human
It is no divinity
The head may bow before God if it may
No person is worthy of worship
In his time there were white-turbaned
Votaries of the rosary, votaries of piety too
To mess with idolatry
None had the courage
There were grandees and warriors
Only one frail unruly friend of God
Whose turban was tattered, full of holes
His clothes torn, his shoes cobbled with patches
His soul riven with arrows of insult
His call shook the houses of idolatry
The threshold of opium houses trembled too
The turbans of some spiritual heirs
 were knocked off
The hearts of faqirs and Pirs started to race
O heirs to these thrones enough is enough
Vacate these shrines, these sanctuaries
Angels bow before the human, he declared
Do not fill his brain with ganja nor opium
Laarh, your ravaged body, was raped again and again
Yesterday Thatta was burned, today Karachi is gone
From the banks of Tamachi, the fisherfolk were thrown out
 Today the funerals of Aami and Phapi are carried

O age, our entire tribe is killed
We bear no one a grudge for this murder most foul
We are indifferent to your vulgar ways
But there is no heat in the blood of the lover
If you want to read our epics
Read them on the walls of the execution chamber
There is no other tale of martyrs
There was a Bilawal, crushed in the oil-press

There is a Syed, who has no limits


Translated by Nauman Naqvi

Post a Comment

0 Comments