ڪنهن ٻالڪ جي اندر وانگي | غزل | اياز گل | سنڌي شاعري

ڪنهن ٻالڪ جي اندر وانگي | غزل | اياز گل | سنڌي شاعري

ڪنهن ٻالڪ جي اندر وانگي | غزل | اياز گل | سنڌي شاعري

ڪنهن ٻالڪ جي اندر وانگي
ماڻهو آ هو مندر وانگي

پيار اسانجو شيشي وانگر
ماڻهو ماڻهو پٿرَ وانگي

سانئڻ!، اڄڪلهه ڇوٿي وئي آن
جون ۾ ٻرندڙَ سکر وانگي

نيڻَ ڪري ويو گهايل گهايل
خواب هيو ڪو خنجرَ وانگي

آءٌ سدائين توسان رهندس
منظرَ سان پَس منظر وانگي

هو طوفان ڪو سامونڊي مان
آهيان ڪيٽي بندر وانگي

ڪڏهن ڪڏهن جيون لڳندو آ
يار! ڳچيءَ ۾ سنگهر وانگي